Rozdział 2

Kilka miesięcy  później życie nietypowej rodziny zdawało się układać całkiem dobrze.
Jenny miła teraz nie jednego a dwóch synów i obu kochała tak samo. Wampiry złagodniały na tyle żeby od czasu do czasu zostać z młodszym chłopcem sami i żeby takie godziny nie kończyły się płaczem i koszmarami.
Xander rozkwitał i był coraz śmielszy coraz weselszy. Jednak wciąż najlepiej czuł się przy starszym bracie. Lindsey opiekował się nowym przyjacielem najlepiej jak umiał i pokazywał mu coraz więcej czarów w których jak na 10 letniego chłopca był całkiem dobry.

-Xan- Angel wszedł do sypialni chłopca pewnego deszczowego wieczoru. Spike wyszedł zapolować, Jenny szykowała się do pierwszego dnia w nowej pracy a Linz był gdzieś z  kolegami których zyskiwał zaskakująco szybko
-Tak?- Podniósł oczy znad książki. Okazało się że lubił czytać i rysować.
-Te twoje wizje- wampir wszedł do  pokoju i usiadł na dużym wygodnym krześle. W końcu trzeba było poruszyć ten temat- Czy one zawsze się sprawdzają?
-N..nie- popatrzył na wampira. Był duży i emanował dziwnym spokojem prawdziwy Przywódca Klanu o których chłopiec potajemnie czytał gdy nikogo nie było w domu-Czasem to wszystko dzieje się w dawnych czasach albo widzę siebie jako starszego chłopca- zagryzł wargi- ale zawsze bardzo się boję i wiem że to prawda. No i wiem gdy ktoś nie jest człowiekiem. Czasem jakby słyszę ich myśli.....
-A tej nocy której cię znaleźliśmy?- Przerwał mu Angel w oka mgnieniu znajdując się obok chłopca. Bardzo chciał go dotknąć ale nie wiedział czy powinien. Nie tylko ze względu na własną niszczącą miłość ale ze względu na to zranione dziecko
-Ja... -spojrzał na wampira pięknymi pełnymi łez oczami- Chciałem żeby tata znowu mnie lubił. Tak jak wtedy kiedy żyła mama ale on chciał się mnie pozbyć
-Ale teraz już jesteś z nami i nic cię nie zrani- tym razem go objął i zaskoczony zdał sobie sprawę że Xander do niego lgnie. To przyniosło mu ukojenie- Jesteś wyjątkowym chłopcem- szepnął głaszcząc go po plecach
-Czemu ja taki jestem?- Zapytał po kilku minutach ciszy
-Tego nie wiemy ale wszyscy czujemy że masz w sobie ogromną Moc- Angel posadził go sobie na kolanach tak że mogli patrzeć sobie w oczy- Była kiedyś taka przepowiednia że na Piekielnych Ustach. Jenny ci opowiadała?- Zapytał i gdy Xander pokiwał potwierdzająco głową- pojawi się Strażnik specjalny człowiek którego trzeba chronić i otoczyć opieką
-Ale ty i Spike jesteście wampirami i chyba powinniście chcieć mnie zabić... znaczy ludzi- poprawił się szybko
-Normalnie tak-przyznał demon trochę zażenowany. Wiedział że chłopiec jest na tyle mądry że zdawał sobie sprawę, że wciąż polują- ale nie musimy zabijać żeby jeść. A co się tyczy ciebie to naszym przeznaczeniem jest pomagać Strażnikowi to można powiedzieć pokuta....
-Więc wcale mnie tu nie chcecie?- Zapytał cicho patrząc w podłogę. Angel czuł jego smutek i jego martwe serce łamało się z każdą sekundą
-To nie tak....- ale Xander  już uciekł z pokoju
-Brawo Liam- Spike wszedł do sypialni- Co mu powiedziałeś?
-Źle zrozumiał- westchnął starszy wampir- Ty miałeś bardziej udaną noc?
-Wiesz że tak- Spike usiadł na podłodze w nogach starszego kochanka i zaczął powoli przesuwać dłońmi po jego nogach- Xan poszedł do Lindsey'a. Wrócił ze mną. Nie kochaliśmy się od.... rana
-Nie tu- Angel już wstał i pociągnął ukochanego za sobą- A co z....- zaczął ale Spike skutecznie zamknął mu usta
-Będzie dobrze- szeptał jasnowłosy wampir całując ciemnowłosego po szyi- Teraz i tak nie jesteś w stanie nic zrobić. Ja tym bardziej- już rozpiął mu koszule i nagle Angel podniósł go po czym znaleźli się w ich wygodnej sypialni.

-Powinieneś pójść ze mną- Linz jadł czekoladę gdy wszedł Xander- wszyscy by cię polubili
-Może kiedyś- uśmiechnął się tylko młodszy chłopiec- Czy wy mnie tu chcecie? Bo Angel powiedział, że...
-Och nie słuchaj go- machnął ręką- Czasem nie wie jak się zachować. To dlatego że ma ponad 200 lat i nie często był wśród ludzi. Spike jest bardziej rozgarnięty. A czy my cię chcemy? Oczywiście że tak. Zawsze chciałem mieć młodszego brata. Mam się kim opiekować i komu imponować- usiadł obok chłopca i objął go ramieniem- Czytałeś te książki?
-Pewnie. Są ciekawe- cieszył się, że zmienili temat. Lindsey wiedział jak go zająć- I coraz więcej z tego wszystkiego rozumiem. A czy wiesz coś o Strażniku?
-Nie ale być może coś znajdę popytam. A co?
-Chyba dlatego mam te wizje i wszystko- zagryzł wargi- Chciałbym być normalny- westchnął
-Nie chciałbyś być. Ja lubię czarować i nie zamieniłbym tego na nic. Ty też się nauczysz a kto wie może i masz inne moce. Chodź zamówimy pizze i obejrzymy jakiś film.
-A jutro pójdę z tobą do twoich kolegów- zdecydował młodszy chłopiec teraz już w lepszym nastroju.

Angel opadł na posłanie obok kochanka teraz uspokojony i zaspokojony.
-Chyba tego potrzebowałeś- Spike sięgnął po papierosa i uśmiechnął się równie zadowolony- To co się stało z naszym małym skarbem?
-Chciałem mu wyjaśnić. Kim jest i czemu się nim zajmujemy- głaskał go po ramieniu, i torsie
-I oczywiście zacząłeś o przepowiedni i przeznaczeniu- westchnął młodszy wampir podając starszemu papierosa
-Inaczej....- zaczął ale Spike wdrapał się na niego i teraz leżał mu na piersi
-On jest taki jak ja w dzieciństwie chyba pamiętasz- uśmiechnął się przymilnie- Trzeba go przygotować na przyszłość i kochać
-Przecież go kochamy- Angel był znów zmartwiony
-To przestań gadać o tych bzdurach i mu to pokarz- młodszy wampir wsunął dłoń między ich ciała i złapał jego wciąż na wpół twardą erekcję- A teraz pokarz to mi- zmienił twarz na demoniczną i znów zapomnieli o całym świecie.

Jenny obserwowała swoją nową rodzinę w uśmiechem na twarzy. Nigdy by nie pomyślała, że znajdzie szczęście właśnie tu wśród tylu niebezpieczeństw, mieszkając z wampirami.
Spojrzała na chłopców. Jej własny syn był pewny siebie, radosny i rozpieszczony. Adoptowany wciąż jeszcze mały jak na swój wiek i przygaszony powoli rozkwitał. Teraz siedział między demonami bezpieczny, spokojny.
Oglądali jakiś film. Zarówno Angel jak i Spike co chwile  dotykali chłopca ale byli w tym przyzwoici aż za bardzo. Dobrze wiedziała że są ze sobą szczęśliwi i brakuje im tylko tego trzeciego który by ich balansował, dał to czego im brak chociaż żaden z nich by się do tego nie przyznał.
Sama marzyła kiedyś o takim uczuciu ale mając dziecko i żyjąc jak żyła nie miała na to większej szansy
-Linz Xan jutro idziecie do szkoły więc może już wystarczy?- Odezwała się w końcu
-Dobrze mamo- odezwał się ten młodszy wciąż był zbyt grzeczny co mogło niepokoić. Poczekał aż Angel i Spike przytulą go i pocałują na dobranoc i wyszedł.
Jutro czeka go ciężki dzień. Nie lubił szkoły bo czuł się tam głupi i nic nie warty ale przecież nie mógł tego nikomu powiedzieć. Miał tylko nadzieję że teraz będzie lepiej.